Van proberen kun je leren

Het is dinsdagochtend en mijn zoon en ik zitten aan de keukentafel. Een regenboogkip moet het worden, en het is me weer akelig duidelijk geworden dat ik geen knutselkoning ben. Terwijl ik de instructies van de kleuterjuf nog eens bekijk, hoor ik naast me een gefrustreerde zucht en smijt mijn zoon de schaar op tafel: "Ik kan dit niet!" Ik kijk in twee boze blauwe ogen en glimlach: "Van proberen kun je leren." Na nog een diepe zucht wordt de schaar weer gepakt. Vooruit dan maar. Een paar grommen en zuchten later is het stil. "Hee, pap, kijk!" Een mooi, klein, geel kippensnaveltje en een hele trotse vijfjarige. Gelukt.

Door het thuisonderwijs wordt het mij maar weer al te duidelijk dat iets wat zo simpel is voor mij, een grote motorische uitdaging vormt voor een ongeduldige kleuter. De mooie kant van dit verhaal is dat ik nu veel meer zie dat hij elke dag nieuwe dingen leert en dat hij er door vol te houden, ook steeds beter in wordt.

Leer ik eigenlijk zelf nog wel? En wat doe ík als het even niet lukt?

Ik had verwacht dat ik het koffiebranden op een gegeven moment wel zou snappen. Na veel experimenteren en herhalen kan ik inmiddels lezen en schrijven met mijn machine en die brandprofielen had ik ook wel door. Dat dit absoluut niet het geval was, bleek toen ik een koffie aan het branden was die tijdens het brandproces plotseling totaal anders reageerde dan de weken daarvoor. Waar zou dit aan kunnen liggen? Was het de temperatuur van de trommel, het weer of had ik een ander gewicht gebruikt tijdens deze batch? Uiteindelijk kwam ik erachter dat het probleem een defect in de machine was, dat alleen opgelost kon worden door de koffiebrander helemaal uit elkaar te halen. Inmiddels weet ik dat iedereen kan leren koffiebranden, maar voor mij blijft het een continu leerproces. Hoe je je er ook in vastbijt, er zijn veel variabelen en je moet goed op blijven letten.

Uiteindelijk bleek dit 'misbrandsel' de meest smakelijke koffie op te leveren

Als fysiotherapeut weet ik dat het aanleren van nieuwe vaardigheden tijd kost en dat je veel moet oefenen om er goed in te worden. Oefenen met koffie doe ik maar al te graag en het proeven van koffie blijft voor mij een enorme uitdaging. Soms lukt het niet om de juiste smaak uit een koffie te krijgen en dan ben ik driftig bezig om nieuwe brandprofielen te proberen en te analyseren totdat het wel lukt. Uiteindelijk proef ik mijn koffies tijdens het cuppen altijd blind en vergelijk ik het liefste koffies die heel erg op elkaar lijken. Hoe belangrijk dit blind proeven nodig is, bleek wel toen tijdens ik het testbranden van een nieuwe koffie een 'fout' maakte, maar besloot om deze koffie toch mee te nemen in de proefsessie. Uiteindelijk bleek dit 'misbrandsel' de meest smakelijke koffie op te leveren en leerde ik dat een onbedoelde fout dus ook goed kan uitpakken. Het prikkelen van mijn zintuigen houdt mij scherp. Zo ook het blijven experimenteren met nieuwe manieren van koffiebranden, want anders weet je nooit of het nog beter kan.

Het leerproces en de onverwachte momenten zijn juist de belangrijkste redenen waarom ik dit vak zo leuk vind. Dan blijf ik namelijk gefocust en scherp. Natuurlijk vind ik het prettig om dingen te doen waar ik goed in ben en waar ik niet zo veel over na hoef te denken. Toch weet ik dat het ook goed is om nieuwe dingen te blijven leren en vooral vol te houden als iets niet direct lukt. Dus ja, denk ik terwijl ik naar de regenboogkip op de koelkast kijk, van proberen kun je leren.